حالا که خوب فکر می کنیم ، بسیار واضح است که از این گذران عمر بسی لذت ها برده ایم بی شمار و در حال حاضر که اندکی این روزگار بر ما تنگ گرفته است، طاقتمان طاق شده و کاسه صبرمان لبریزو بر در هر سفله ای به گلایه نشسته ایم و همانا این سفلگان در باور کوته و ناچیز خود، خود را در مقام نصیحت ما می بینند و دل می سوزانند....
گو اینکه ما حالمان خوش نیست، لیک خداوندگار را شکر می کنیم که سلامت را قرین حال ما و دلبستگان نموده و هنوز ناچیز عقلی به ما عطا فرموده که دوست و دشمن بشناسیم!